دانشجوی رشته‌ی ارتباطات در مقطع کارشناسی ارشد هستم. دانش آموخته‌ی سینما و رشته تدوین در کانون سینماگران جوان.
بنظر من تدوین یعنی خلق از خلق شده‌های پیشین؛
بازآفرینی.
تدوینگر مثل یک مجسمه‌ساز یک اثر را تراش می‌دهد، با موسیقی روی آن طرح و نقش می‌نگارد و با تغییرات جزیی که شاید اصلا به نظر مخاطب نیاید، پیوستگی و ریتم به اثر می‌بخشد و در واقع مجسمه‌ی نهایی را می‌سازد.
و اما کتاب صوتی؛ با کتاب صوتی می‌توان جهان خیالی کتاب را در ذهن ساخت، به اندازه تخیل، به این جهان وسعت داد. هر صدای خنده، صدای لرزان و نگران، اشتیاق و ترسی که گوینده اجرا می‌کند، مخاطب را برای ساخت این جهان خیالی بیشتر کمک می‌کند و موسیقی که تاثیر کتاب صوتی را جلا می‌دهد.
به زعم من تفاوت کتاب صوتی و کتاب چاپی به همین کمک صوت و آوا به ساخت این جهان ذهنی است. هر نفس گوینده، روحی به تک تک کلمات کتاب می‌دمد و هر موسیقی فضایی را در ذهن می‌سازد تا شخصیت‌های کتاب در ذهن مخاطب بتوانند در لوکیشن منحصر به فرد خود، ایفای نقش کنند.